In de 16e eeuw wordt ten behoeve van militaire doeleinden een vaarweg van Groningen naar Friesland gegraven, het huidige Hoendiep is daar nog een deel van. Samen met de Drentsche Laan (de huidige Peizerweg) en de Hoornsche Dijk vormden zij van oudsher de belangrijkste in- en uitvalswegen van het zuid-westelijk deel van de stad. Tot ver in de negentiende eeuw werd het gebied voornamelijk gebruikt als weiland. Alleen ten noorden van het Hoendiep en langs de Hoornsche Dijk (Paterswoldseweg) was er sprake van kleinschalige akker- en tuinbouw. Hier en daar stonden kleine boerderijen en richting het westen stonden er langs het Hoendiep een oliemolen en een zaagmolen. De Drentsche Laan werd tussen 1883 en 1885 veranderd in een minder bochtige klinkerweg en kreeg in 1900 de naam Peizerweg. In 1884 werd de spoorlijn Groningen – Leeuwarden aangelegd. Met het uitbreiden van de vervoersmogelijkheden kwam ook de toename van de bedrijvigheid. Omdat de stad toen meer dan 10.000 inwoners telde moest de stad, volgens de Woningwet van 1901, een uitbreidingsplan hebben, en zo is de zeehelden buurt ontstaan. De Zeeheldenbuurt is nu een wijk in het zuidwesten van de stad Groningen. In het hart van de Zeeheldenbuurt ligt het Van Brakelplein. Daarbinnen ligt de Van Brakelvijver, die wordt omringd door openbaar groen en oude bomen. Wanneer er geen vogels broeden spuit van mei tot oktober een fontein vanuit de vijver omhoog. De buurt is volgens een stedenbouwkundig plan van Berlage gebouwd; deels voor de oorlog, deels erna in fraaie en kenmerkende architectuur, onder andere van stadsarchitect Bouma. De meeste huizen zijn van het type waarvan er in Groningen veel meer zijn: beneden- en bovenwoningen in mooie karakteristieke baksteen. Met dat verschil dat de tuinen in de Zeeheldenbuurt groot zijn.