De Tuinwijk is een vooroorlogse wijk in Groningen, met een eigen karakter. Het ligt ten noorden van het centrum. De wijk is aan het begin van de 20e eeuw gebouwd met typische tuindorp-kenmerken in een gebied waar voordien moestuinen buiten de vesting van de stad waren. De Moesstraat is al in de 17e eeuw aangelegd als verlengde van de weg vanaf de stadspoort in de oude Boteringestraat naar de stadsrand, welke in de 17e eeuw al het terrein van talloze moestuinen was, gelegen bovenop de vruchtbare uitloper van de hondsrug aan de Noordwestkant van de stad Groningen. Toen die langzamerhand grotendeels bebouwd werden, bleven de moestuinen buiten de vesting. De stadjers kwamen nauwelijks in de Moesstraat, de tuinders (moeskers) brachten hun producten zelf in de stad aan de man. De huidige Tuinwijk werd in hoofdzaak gebouwd tussen 1917 en 1940. Rond 1939/1940 werd de wijk afgemaakt door particuliere investeerders, die complexen bouwden langs de Mutua Fidesstraat en de Klaas de Vriezestraat. In de jaren ’60 raakte de buurt in verval. De woningen waren verouderd en door sloopplannen werd er nauwelijks nog onderhoud gepleegd. Sommige bewoners trokken weg uit de buurt. Voor hen in de plaats kwamen mensen die goedkoop onderdak zochten. Hierdoor kreeg de wijk al snel een slechte naam. De huizen waren in de die tijd ook nog niet voorzien van allerhande moderne gemakken. Er waren destijds douchecellen waar je voor 25 cent drie minuten kon douchen. Veel straatnamen in deze wijk hebben betrekking op tuinproducten (Concordiabuurt) of het Groninger studentenleven (Studentenbuurt).